...Ο Στέφανος Κασσελάκης τον τελευταίο καιρό συνηθίζει να καλεί στελέχη του κόμματος που διαφωνούν μαζί του, να τοποθετηθούν καθαρά για τις προθέσεις τους. Στην πραγματικότητα, όμως, ο ίδιος είναι που δεν κάνει καθαρές τις προθέσεις του για το τι επιδιώκει. Αλλωστε, εκλέχτηκε πρόεδρος λέγοντας, όπως αποδείχτηκε στη συνέχεια, ελάχιστα και για το ποιος είναι και για το πολιτικό του σχέδιο. Δεν μπορεί να επικαλείται λοιπόν ούτε τις εκλογές που έγιναν πέρσι ενώ έχουν έρθει τα πάνω κάτω ούτε και να κρύβεται πίσω από την Κεντρική Επιτροπή αδιαφορώντας για τη γνώμη της βάσης στην οποία διαρκώς ομνύε

Την τελευταία εβδομάδα μείωσε και άλλο την κοινοβουλευτική δύναμη του κόμματος και μία πρόσφατη μέτρηση της κοινής γνώμης φέρνει τον ΣΥΡΙΖΑ με μονοψήφια ποσοστά και να χάνει τη θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Πρέπει να σταματήσει ο κατήφορος. Τον Στέφανο Κασσελάκη τον αμφισβητεί πλέον ως ανεπαρκή και ακατάλληλο η πλειοψηφία των ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ και του προοδευτικού κόσμου. Την στιγμή που ο προοδευτικός κόσμος ζητά συμπόρευση και ένωση δυνάμεων, την στιγμή που απαιτείται πρόσθεση και όχι αφαίρεση, πολλαπλασιασμός και όχι διαίρεση, ο Στέφανος Κασσελάκης διώχνει, διαγράφει και μικραίνει το κόμμα. Για αυτό πρέπει να υπάρξει δημοκρατική διέξοδος. Να μιλήσει η βάση του κόμματος.

...Η 3η Σεπτέμβρη ακούμπησε στις «ελπίδες» που φούντωναν τότε στις συνειδήσεις του άλλου μισού της κοινωνίας. Ελπίδες που ζητούσαν «εδώ και τώρα Αλλαγή». Ούτε κοινωνίες σοβιετικού τύπου που ζητούσε και ζητά το ΚΚΕ, ούτε αντιδικτατορικές συσπειρώσεις που ζητούσε το ΚΚΕ εσωτερικού. Η 3η Σεπτέμβρη επομένως δεν ήταν μια καλή, αλλά μια αποτελεσματική Διακήρυξη. Δεν έχει σημασία ότι από πλευράς κοινωνιολογικής και ιδεολογικής ανάλυσης είχε κενά. Αυτά τα κάλυπτε η πολιτική αποτελεσματικότητά της.

Ας αρχίσουμε από τα βασικά. Το γεγονός ότι η Ελλάδα ορθώς δεν αποδέχεται το τουρκο-λιβυκό μνημόνιο, δεν σημαίνει ότι οι χώρες που το υπέγραψαν το θεωρούν ανύπαρκτο. Από την άλλη, η Τουρκία και η Λιβύη δεν αναγνωρίζουν την Συμφωνία μερικής οριοθέτησης Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης μεταξύ Ελλάδας και Αιγύπτου.

Η Τουρκία θεωρεί ότι το τουρκο-λιβυκό μνημόνιο της δίνει δικαιώματα και η Ελλάδα θεωρεί ότι έχει δικαιώματα από την ελληνο-αιγυπτιακή Συμφωνία. Αντίστοιχα η Τουρκία θεωρεί ότι η ελληνο-αιγυπτιακή Συμφωνία παραβιάζει τα δικαιώματα της, ενώ η Ελλάδα θεωρεί το ίδιο για το τουρκο-λιβυκό μνημόνιο.

Όσον αφορά τη χώρα μας, το κύριο πρόβλημα δεν θα είναι του κ. Ανδρουλάκη ή οποιουδήποτε άλλου τυχόν θύματος του μέτρου της άρσης του απορρήτου των επικοινωνιών, αλλά της συνταγματικής τάξης της πολιτείας μας -αν βεβαίως το Σύνταγμά της διατηρεί ακόμη κάποια αξία.

Το σημείωμα που ακολουθεί δεν εντάσσεται στην γενικευμένη πολιτική σύγκρουση που προκάλεσε η ολοκλήρωση της προκαταρκτικής εξέτασης για την υπόθεση των υποκλοπών που ανακοινώθηκε από την Εισαγγελέα του Αρείου Πάγου κ. Γεωργία Αδειλήνη στις 30.7.2024 ούτε επιχειρεί έναν ολιστικό σχολιασμό της.

Ηανακοίνωση της εισαγγελέως του Αρείου Πάγου για το πόρισμα Ζήση για τη θλιβερή υπόθεση των υποκλοπών προκάλεσε βαθύτατη απογοήτευση σε όσους από μας, κοινούς πολίτες και νομικούς, θέλουμε να πιστεύουμε στην ποιότητα της ελληνικής Δικαιοσύνης και την ανεξαρτησία της. Και τούτο για τους ακόλουθους λόγους:

• Ας μου επιτραπεί, πρώτα πρώτα, να αναφερθώ στο ύφος της ανακοίνωσης. Δεν πρόκειται, όπως έπρεπε να είναι, για ξερό νομικό κείμενο, αλλά για καθαρά επικοινωνιακό. Ακόμη και αν ήθελε θεωρηθεί ότι, για μια τέτοια υπόθεση, η Εισαγγελία του Αρείου Πάγου όφειλε να εκδώσει ειδική ανακοίνωση (κάτι που δεν προβλέπεται), η κ. εισαγγελεύς θα έπρεπε να κρατήσει τις αποστάσεις που προσήκουν στη θέση της.

-Γιατί άνοιξε τώρα η συζήτηση; Λόγω του περαιτέρω κατακερματισμού στις ευρωεκλογές με δύο - πλέον - μεσαία κόμματα στον προοδευτικό χώρο. Ο μεν ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία μετά το 17,8%, παρά την εκλογή νέας ηγεσίας, όχι μόνο απέτυχε να ανακτήσει την κυβερνητική του προοπτική, αλλά απομακρύνθηκε και άλλο από αυτή χάνοντας επιπλέον 3%. Το δε ΠΑΣΟΚ έμεινε στάσιμο και οδηγείται σσωκομματικές εκλογές. Κι όλα αυτά, ενώ η Νέα Δημοκρατία έχασε σχεδόν 13% μέσα σε ένα χρόνο. Το μήνυμα των πολιτών είναι σαφές: “Κανείς μόνος του δεν μπορεί. Βρείτε τα!”.

Χάνεται και η ευκαιρία που αντιπροσώπευε το Ταμείο Ανάκαμψης και Ανθεκτικότητας, με 36 δισ. περίπου. Λες, η ελληνική οικονομία είναι καταδικασμένη να αλλάζει τόσο μόνο, όσο επιτρέπεται για να παραμένει εγκλωβισμένη στο παραδοσιακό μοντέλο, της φτηνής εργασίας και της χαμηλής παραγωγικότητας. Ένα μοντέλο που στηρίζεται κυρίως στην υψηλή κατανάλωση και λιγότερο στις επενδύσεις, οι οποίες, πάλι, γίνονται κυρίως στους κλάδους των μεταφορών και των κατασκευών, δεν αυξάνουν το παραγωγικό δυναμικό, δεν ενισχύουν την οικονομία της γνώσης, δεν βελτιώνουν την παραγωγικότητα σε σύγχρονους κλάδους, στα διεθνώς εμπορεύσιμα αγαθά.

Όταν το Νοέμβριο του 2023 ο Παύλος Πολάκης τασσόταν υπέρ των διαγραφών από τον Στέφανο Κασσελάκη των τότε συντρόφων του στον ΣΥΡΙΖΑ, που πρόλαβαν να αποχωρήσουν, δεν θα φανταζόταν πως οκτώ μήνες μετά θα βρισκόταν στη θέση τους. Άλλωστε, όταν τον είχε παραπέμψει για διαγραφή ο Αλέξης Τσίπρας είχε γλυτώσει. Αυτός που δεν γλύτωσε από τα πυρά του λεγόμενου και «αψύ Κρητικού» είναι ο ίδιος ο πρώην πρωθυπουργός…

Κάτι το ιδιαίτερο σε σχέση με άλλες ανεπτυγμένες χώρες (και βασανιστικό) στη χώρα μας είναι ότι πολλά, πάμπολλα προβλήματα, και από αυτά που φαίνονται (ή εμφανίζονται) ως μεμονωμένα ή συγκυριακά ή τυχαία ή επιφανειακά, έχουν βαθιές ρίζες και μόνιμο χαρακτήρα. Δεν οφείλονται μόνο ή κύρια σε κάποια αστοχία, ένα λάθος στον τελευταίο κρίκο, έστω μια επιμέρους κοινωνικά άδικη ή αναπτυξιακά ατελέσφορη πολιτική επιλογή, σε μια κακή καθ’ ημάς ή στον κόσμο και στην Ευρώπη συγκυρία ή σε μια κακοτυχία της στιγμής –αν και συμβαίνουν και αυτά.

Το τελευταίο διάστημα φάνηκε ότι αναθερμαίνονται οι διεργασίες στο Κυπριακό, λίγες μέρες πριν τη συμπλήρωση 50 χρόνων, τόσο από το πραξικόπημα των Ελληνοκυπρίων εθνικιστών της ΕΟΚΑ Β’ με τη συμμετοχή στρατευμάτων της Ελλάδας υπό τις διαταγές της τότε δικτατορικής κυβέρνησης, όσο και από την στρατιωτική επέμβαση της Τουρκίας.

Όσο δεν γίνονται συνομιλίες για τη λύση του Κυπριακού, υπάρχει ο κίνδυνος δημιουργίας εστιών έντασης στην Κύπρο. Αυτό ευνοεί το βάθεμα και τη μονιμοποίηση της διχοτόμησης.

Γιατί το δημόσιο έχει προχωρήσει σε αναστολή αρκετών πληρωμών; Κάποιοι ψιθυρίζουν ότι στις αιτίες συγκαταλέγεται ότι εκτρέπονται λεφτά σε άλλες, έκτακτες λειτουργικές δαπάνες του ευρύτερου δημοσίου τομέα, άλλοι ότι οι Βρυξέλλες ελέγχουν επιμελέστερα τις δαπάνες, άλλοι πάλι υποψιάζονται ότι ίσως μένουν κάποια λεφτά στην άκρη για μη προγραμματισμένες παροχές, όπως, παράδειγμα, οι προαναγγελθείσες αυξήσεις (των πιο υψηλών) συντάξεων και νέες δόσεις παραδοσιακής επιδοματικής πολιτικής, περί τα τέλη του έτους.