Για ζητήματα κρίνει αποφασιστικά το ίδιο το κόμμα, μέσω των καταστατικών του οργάνων. Ούτε ο δικαστής ούτε οι συνταγματολόγοι.

Πριν λίγες μέρες η Κεντρική Επιτροπή του Σύριζα προχώρησε σε μια πρωτοφανή, τουλάχιστον για τα ελληνικά δεδομένα, κίνηση: με μια πράξη κάθαρσης -νίκη της υγείας απέναντι σε μια ύπουλη αρρώστια- καθαίρεσε τον σχετικά πρόσφατα εκλεγμένο Πρόεδρο του κόμματος. Άνοιξε χώρο για καθαρό αέρα. Κάπως πήρε να ξεκαθαρίζει η μολυσμένη ατμόσφαιρα που το πολιτικό εκτόπλασμα που αναδείχθηκε Πρόεδρος του Σύριζα έφερε πρωτίστως στον Σύριζα, στην Αριστερά γενικότερα, αλλά, έμμεσα, και στο πολιτικό σύστημα συνολικά.

Η διχαστική ομιλία Κασσελάκη στην έναρξη των εργασιών της Κεντρικής Επιτροπής επιτάχυνε τις εξελίξεις, ενώ η κατάπτυστη δήλωσή του στο τέλος επιβεβαίωσε την ορθότητα της απόφασής μας.

Η υπερψήφιση της πρότασης μομφής σε βάρος του Στέφανου Κασσελάκη και η έκπτωσή του από τη θέση του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία δεν ήταν τίποτα άλλο παρά το τελευταίο όπλο που είχε να επιστρατεύσει το κόμμα μας απέναντι στον κίνδυνο της οριστικής και αμετάκλητης απαξίωσής του.

Η Θουριγγία και η Σαξονία, στις οποίες έγιναν εκλογές, είναι δύο από τα 16 ομόσπονδα κρατίδια της Γερμανίας. Είναι μικρά σε πληθυσμό και ανήκαν στην παλιά Ανατολική Γερμανία. Στις περιοχές της πρώην Ανατολικής Γερμανίας υπάρχει μια ιδιαίτερη εκλογική συμπεριφορά. Είναι βέβαιο ότι δεν αντικατοπτρίζουν το σύνολο της Γερμανίας.

Από τα παραπάνω συνάγεται ότι δεν είναι καθόλου σίγουρο ότι αυτές οι τοπικές εκλογές θα επηρεάσουν ριζικά την πολιτική ζωή στο Βερολίνο. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι δεν χρειάζεται να ασχοληθούμε με τα αποτελέσματα, ούτε ότι πρέπει να υπάρξει εφησυχασμός.

Στην Ευρώπη το είχαμε όλοι, ίσως όσο ποτέ άλλοτε, ανάγκη, αυτό που μας πρόσφερε ο Μάριο Ντράγκι την περασμένη Δευτέρα.

Στις 400 σελίδες της έκθεσής του, εδώ, καταρχήν μας θύμισε τις αξίες στις οποίες θεμελιώθηκε και για τις οποίες αξίζει να υπάρχει η Ευρωπαϊκή Ένωση. Μας παρουσίασε την κατάσταση και τη θέση της στον κόσμο, με το κουράγιο και με την ενάργεια σκέψης κάποιου που από κορυφαίες θέσεις την έχει υπηρετήσει. Επιστράτευσε τον ορθολογισμό για να διατυπώσει και υποστηρίξει ορισμένες ριζοσπαστικές προτάσεις που μας προσφέρουν τη δυνατότητα να ανταποκριθούμε στις σύγχρονες προκλήσεις.

Οι πρόσφατες εξελίξεις στον ΣΥΡΙΖΑ, έφεραν ξανά στη δημοσιότητα το καταστατικό του, με ερμηνείες, διαστρεβλώσεις, μπουρδολογίες και κυρίως επίδειξη και απόδειξη άγνοιας (!) από λίγους βουλευτές και μερικά στελέχη. Ξεχνούν όλοι αυτοί ότι το καταστατικό του ΣΥΡΙΖΑ (όπως αντίστοιχα κείμενα, συντάγματα κ.λπ.) βεβαίως και επιδέχονται ερμηνειών σε ορισμένα (πολύ λίγα) άρθρα αλλά στη συντριπτική του πλειοψηφία είναι σαφές, με συγκεκριμένες διαδικασίες, προβλέψεις κ.λπ. Σκοπός αυτού του κειμένου είναι να απαντήσει με επιχειρήματα στα διάφορα ερωτήματα και να συνεισφέρει στον αναγκαίο διάλογο

Μετά τη διπλή ήττα του ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία στις εκλογές του 2023 ήταν σαφές ότι το κόμμα χρειαζόταν επανεκκίνηση. Ο πρόεδρός του Αλέξης Τσίπρας ανέλαβε την ευθύνη που του αναλογούσε και παραμέρισε για να τη διευκολύνει. Ο κόσμος του ΣΥΡΙΖΑ στράφηκε σε ένα νέο, λαμπερό, εναλλακτικό ως προς τη σεξουαλική ετεροκανονικότητα πρόσωπο με εντολή την ανανέωση και την επανεκκίνηση του κόμματος με στόχο την εκ νέου διεκδίκηση της διακυβέρνησης της χώρας. Ο Στέφανος Κασσελάκης έπεισε την πλειοψηφία των μελών και των φίλων του ΣΥΡΙΖΑ ότι μπορούσε να αλλάξει το κόμμα και να νικήσει τον Μητσοτάκη.

Και εκεί ξεκίνησε μια μεγάλη περιπέτεια.

Πριν από περίπου έναν χρόνο εκλέχθηκε πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία ο Στέφανος Κασσελάκης. Δεν ήταν γνωστός τότε στη δημόσια σφαίρα, στην Αριστερά και στη χώρα, καθώς μόλις το 2023 ήρθε στην Ελλάδα και ασχολήθηκε με τα κοινά. Δεν ίδρυσε νέο κόμμα (κάτι που ο ίδιος ποτέ δεν κατάλαβε) αλλά εκλέχθηκε πρόεδρος του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης, του ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία, σε μία καθ’ όλα δημοκρατική και απολύτως σεβαστή διαδικασία από τη βάση των μελών.

Μεταρρυθμίσεις ή φροντίδα για την καθημερινότητα; Συνήθως οι κυβερνήσεις ξεκινούν με υποσχέσεις για τις πρώτες και καταλήγουν με διανομή χρηματικών ενισχύσεων επικαλούμενες στροφή στη δεύτερη. Στ’ αλήθεια, τα προβλήματα της καθημερινότητας δεν είναι ίδια για όλους: για άλλον είναι ότι ο μισθός τελειώνει στα μισά του μήνα, για άλλον ότι πληρώνει διόδια (μίζες) για να κάνει τη δουλειά του, για άλλον ότι καθημερινά βασανίζεται στη λεωφόρο Κηφισού ή στα στενά του Flyover. Και το βασικότερο είναι ότι σε μια χώρα με υστερήσεις και αγκυλώσεις όπως στα καθ’ ημάς, η καθημερινότητα δεν μπορεί να βελτιωθεί αισθητά και σταθερά χωρίς μεγάλες μεταρρυθμίσεις.

...Ο Στέφανος Κασσελάκης τον τελευταίο καιρό συνηθίζει να καλεί στελέχη του κόμματος που διαφωνούν μαζί του, να τοποθετηθούν καθαρά για τις προθέσεις τους. Στην πραγματικότητα, όμως, ο ίδιος είναι που δεν κάνει καθαρές τις προθέσεις του για το τι επιδιώκει. Αλλωστε, εκλέχτηκε πρόεδρος λέγοντας, όπως αποδείχτηκε στη συνέχεια, ελάχιστα και για το ποιος είναι και για το πολιτικό του σχέδιο. Δεν μπορεί να επικαλείται λοιπόν ούτε τις εκλογές που έγιναν πέρσι ενώ έχουν έρθει τα πάνω κάτω ούτε και να κρύβεται πίσω από την Κεντρική Επιτροπή αδιαφορώντας για τη γνώμη της βάσης στην οποία διαρκώς ομνύε

...Η 3η Σεπτέμβρη ακούμπησε στις «ελπίδες» που φούντωναν τότε στις συνειδήσεις του άλλου μισού της κοινωνίας. Ελπίδες που ζητούσαν «εδώ και τώρα Αλλαγή». Ούτε κοινωνίες σοβιετικού τύπου που ζητούσε και ζητά το ΚΚΕ, ούτε αντιδικτατορικές συσπειρώσεις που ζητούσε το ΚΚΕ εσωτερικού. Η 3η Σεπτέμβρη επομένως δεν ήταν μια καλή, αλλά μια αποτελεσματική Διακήρυξη. Δεν έχει σημασία ότι από πλευράς κοινωνιολογικής και ιδεολογικής ανάλυσης είχε κενά. Αυτά τα κάλυπτε η πολιτική αποτελεσματικότητά της.

Ηαρχιτεκτονική του ανατρέπεται. Βασικές δομές του καταρρέουν. Οι διαδικασίες ρευστοποίησής του επιταχύνονται.

Η κρίση του κομματικού συστήματος οδηγείται στην κορύφωση.Δεν είναι φρέσκια. Αντί για ένα βραχείας διάρκειας βίαιο φαινόμενο, η κρίση του κομματικού συστήματος αποτελεί αργόσυρτη και βασανιστική κανονικότητα μετά το 2012.

Την τελευταία εβδομάδα μείωσε και άλλο την κοινοβουλευτική δύναμη του κόμματος και μία πρόσφατη μέτρηση της κοινής γνώμης φέρνει τον ΣΥΡΙΖΑ με μονοψήφια ποσοστά και να χάνει τη θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Πρέπει να σταματήσει ο κατήφορος. Τον Στέφανο Κασσελάκη τον αμφισβητεί πλέον ως ανεπαρκή και ακατάλληλο η πλειοψηφία των ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ και του προοδευτικού κόσμου. Την στιγμή που ο προοδευτικός κόσμος ζητά συμπόρευση και ένωση δυνάμεων, την στιγμή που απαιτείται πρόσθεση και όχι αφαίρεση, πολλαπλασιασμός και όχι διαίρεση, ο Στέφανος Κασσελάκης διώχνει, διαγράφει και μικραίνει το κόμμα. Για αυτό πρέπει να υπάρξει δημοκρατική διέξοδος. Να μιλήσει η βάση του κόμματος.